Dünyaca məşhur Azərbaycan əsilli fransalı fotoqraf Reza Deqati vaxtilə Şuşada çəkdiyi bir fotonu paylaşıb.
Məşhur fotoqraf öz “Facebook” səhifəsində fotonun tarixçəsi və o günlər barəsindəki xatirələrini yazıb:

“Şuşa 1992.

Şuşadakı son jurnalist idim. Rusiyanın hərbi yardımı və ağır texnika vasitəsilə erməni qüvvələrinin mühasirəyə aldıqları şəhəri onun işğalından bir az əvvəl tərk etməli idim.

Birinci Qarabağ müharibəsini işıqlandırdıqdan sonra başa düşdüm ki, Azərbaycanın həqiqi peşəkar ordusu yox idi, döyüşçülərin çoxu könüllü və ya polis idi. Mülki şəxslər də Qarabağı qorumaq üçün birləşmişdilər. Vəziyyət çox gərgin və tələfatlar çox yüksək olsa da, öz daimi işlərini tərk edən və Azərbaycanın hər yerindən gəlmiş müdafiəçilərin yüksək ruhu məni heyrətləndirirdi. Bir gün skripkasını cəbhəyə gətirən bu virtuoz skripkaçı ilə tanış oldum. Skripka atəş nəticəsində məhv oldu, lakin yayı qaldı və həmin skripkaçı öz "Kalaşnikov"undan istifadə edərək bəzi melodiyalar ifa etdi. Azərbaycanlılar çox yaxşı musiqiçidirlər. Mən Parisə qayıtdım və Qarabağda çəkdiyim şəkillərimi azərbaycanlıların davam etməkdə olan faciəsinə, bir milyon qaçqının mövcudluğuna, minlərlə mülki şəxsin qətlə yetirilməsinə göz yummağa qərar verən media üçün gətirdim”, - deyə R.Deqati qeyd edib.



Shusha 1992.
Reza Photojournalist


J'étais le dernier journaliste à Shusha et j'ai dû partir juste avant la chute de la ville aux mains des forces arméniennes qui avaient encerclées la ville avec du matériel militaire lourd et une aide militaire russe.
Après un mois à couvrir la première guerre du Karabakh, j'ai réalisé que l'Azerbaïdjan n'avait pas de véritable armée professionnelle, beaucoup étaient des volontaires, ou des policiers, d'autres forces civiles se sont jointes pour défendre le Karabakh. Même si la situation était très tendue et le nombre de victimes très élevé, j'ai été étonné par le moral très élevé des défenseurs qui ont quitté leur emploi et qui viennent de partout en Azerbaïdjan. Un jour, j'ai rencontré ce violoniste virtuose, qui a mis son violon en première ligne. Le violon a été détruit dans un bombardement mais il a conservé l'arche et utilisait son klashinkov pour faire des mélodies. Les Azerbaïdjanais sont de très bons musiciens. Je suis retourné à Paris pour apporter mes photos du Karabakh à un média qui a décidé de fermer les yeux sur la tragédie en cours des Azerbaïdjanais, un million de réfugiés, des milliers de civils tués, massacrés au Karabakh.